Το κτήνος στο φεγγάρι

Από retroDB
Αναθεώρηση ως προς 16:41, 12 Φεβρουαρίου 2013 από τον Lass (συζήτηση | συνεισφορές)
(διαφορά) ← Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεότερη αναθεώρηση → (διαφορά)
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση

Έτος: 2009

Θεατρικός τίτλος: Το κτήνος στο φεγγάρι (Beast on the Moon)

Είδος: Δράμα

Θέατρο: Πορεία, Badminton

Πρεμιέρα: 23 Οκτωβρίου 2009

Περίοδοι παραστάσεων: 2009, 2009-2010

Τόπος: Αθήνα

Σκηνοθεσία: Στάθης Λιβαθινός

Συγγραφέας: Richard Kalinoski

Μετάφραση: Δημήτρης Τάρλοου

Σκηνικά: Ελένη Μανωλοπούλου

Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου

Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου

Μουσική σύνθεση: Haig Yazdjian

Ηθοποιοί: Γιώργος Μπινιάρης (Kύριος) , Δημήτρης Τάρλοου (Αράμ Τομασιάν) , Ταμίλα Κουλίεβα (Σέτα Τομασιάν) , Ρωμανός Μπολώτας (Βίνσεντ)

Συνεργάτες: Γιώργος Κουρμούζας


Σχόλια/Πλοκή: Το 1893 έγινε μία έκλειψη σελήνης στην Τουρκία, και οι Τούρκοι, πεπεισμένοι ότι ένα "κτήνος" κατάπινε το φεγγάρι, έστρεψαν τα όπλα τους προς τον ουρανό προσπαθώντας να το σκοτώσουν. Με τα ίδια όπλα, που κάπνιζαν ακόμη από ένα φυλετικό μίσος κατά του γειτονικού τους λαού των Αρμενίων, εξολόθρευσαν τους χριστιανούς Αρμένιους, με μια σειρά από εκτεταμένα πογκρόμ στα τέλη του 18ου αιώνα, που κορυφώθηκαν με τη γενοκτονία του 1915 και τον αφανισμό περίπου δύο εκατομμυρίων Αρμενίων. Ο Ρίτσαρντ Καλινόσκι τοποθέτησε τη δράση του έργου στο Μιλγουόκι του Ουισκόνσιν ανάμεσα στο 1921 και το 1933. Ο εικοσάχρονος Αράμ Τομασιάν, μοναδικός επιζών της οικογένειάς του από το ολοκαύτωμα, διέφυγε στις Η.Π.Α., όπου εργάζεται ως φωτογράφος ειδικευμένος στις οικογενειακές φωτογραφίες μεταναστών, και φιλοδοξεί να γίνει ο γεννήτορας της καινούργιας οικογένειας Τομασιάν. Από την Αρμενία έχει φέρει μαζί του μόνο μία οικογενειακή φωτογραφία και το παλτό του πατέρα του, το οποίο του πρόσφερε κάλυψη, ώστε να διασωθεί. Από τη φωτογραφία έχει κόψει τα κεφάλια των νεκρών συγγενών του και έχει τοποθετήσει το δικό του και της δεκαπεντάχρονης Σέτα, που μόλις έχει φτάσει στην Αμερική από το ορφανοτροφείο της Κωνσταντινούπολης, ως "νύφη από φωτογραφία". Με τη νεαρή του σύζυγο ο Αράμ ανυπομονεί να επιδοθεί στο ιερό τους καθήκον, που συνίσταται στη γέννηση των απογόνων του πατέρα του, οι οποίοι θα συμπληρώσουν τη φωτογραφία. Ωστόσο το σχέδιο του Αράμ δεν πάει κατ' ευχήν: η Σέτα δεν είναι το κορίτσι που ο Αράμ Τομασιάν διάλεξε από τη φωτογραφία να γίνει γυναίκα του, η φωτογραφία που είδε ήταν ενός άλλου, νεκρού κοριτσιού. Σα να μην έφτανε αυτό, η νύφη που του ήρθε δεν είναι ικανή να τεκνοποιήσει λόγω ελλιπούς διατροφής κατά χρόνια της περίθαλψής της στο ορφανοτροφείο. Με το βάρος της απώλειας των οικογενειών τους και ανίκανοι να αποκτήσουν δικά τους παιδιά, οι τρομαγμένοι επιζώντες αγωνίζονται για την κατανόηση και το συμβιβασμό. Μέσα σε αυτό το σχήμα εισβάλλει ο Βίνσεντ, ένα άστεγο αγοράκι, το οποίο η Σέτα παίρνει υπό την προστασία της. Τα τρία ορφανά παλεύουν με την πληγωμένη τους ύπαρξη και τελικά η εμφάνιση του Βίνσεντ αλλάζει τη ζωή του Αράμ και της Σέτα για πάντα. Μετά από χρόνια σιωπής η Σέτα κατορθώνει να πείσει τον Αράμ να πάψει τα "μνημόσυνα" για τη χαμένη του οικογένεια, απομυθοποιώντας το παλτό του πατέρα, απομακρύνοντας την φωτογραφία με τα κομμένα κεφάλια και αποδεχόμενος τον μικρό Βίνσεντ ως το νέο μέλος στην οικογένεια Τομασιάν.

Trivia:

Συζητήστε για τη θεατρική παράσταση "{{{Sname}}}" στο Retromaniax.gr