Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του «Πρόσωπο με πρόσωπο (1966)»

Από retroDB
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
Γραμμή 2: Γραμμή 2:
Sname=Πρόσωπο με πρόσωπο|
Sname=Πρόσωπο με πρόσωπο|
  year=  1966  |
  year=  1966  |
Dur=81΄ |
company=|
company=|
Director=Ροβήρος Μανθούλης |
Director=Ροβήρος Μανθούλης |
Director2=|
Director2=|
music= |
music=Νίκος Μαμαγκάκης |
Type=0 |
Type=0 |
senario= |
senario=Ροβήρος Μανθούλης |senario2=Κώστας Μουρσελάς |
author=|
author=|
producer=|
producer=|
Γραμμή 18: Γραμμή 19:
|a7=Ευτυχία Παρθενιάδου
|a7=Ευτυχία Παρθενιάδου
|trivia=
|trivia=
|com=}}
|com=Ο πρόσκαιρος δεσμός ενός καθηγητή Αγγλικών με την κόρη μιας οικογένειας πλουσίων, στην οποία κάνει φροντιστήριο. Η συντριβή των ονείρων της νιότης, ο συμβιβασμός, η υποκρισία του μεγαλοαστικού περιβάλλοντος, το αδιέξοδο μιας γενιάς με φόντο το ταραγμένο πολιτικό κλίμα της Αθήνας του 1966, δίνονται μέσα από μια προσωπική και μοντέρνα κινηματογραφική γραφή, που θυμίζει νουβέλα. Μια πολιτική και προσωπική ταινία, που καυτηριάζει τη «νέα τάξη» πραγμάτων, την οποία επιχειρεί να επιβάλει ένα αυταρχικό καθεστώς της οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής ολιγαρχίας. Η τέταρτη και ίσως πιο σημαντική δημιουργία του Έλληνα σκηνοθέτη. Προφητική, «άνοιξε» το φεστιβάλ της γαλλικής πόλης Υερ, στις 21 Απρίλη του 1967… Βραβείο Σκηνοθεσίας Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, 1966, Ειδικό Βραβείο Φεστιβάλ Λοκάρνο, 1967.
}}

Αναθεώρηση της 15:50, 14 Απριλίου 2010

Τίτλος κινηματογραφικής ταινίας: Πρόσωπο με πρόσωπο

Έτος: 1966

Διάρκεια: 81΄

Είδος:

Σκηνοθεσία: Ροβήρος Μανθούλης

Σενάριο: Ροβήρος Μανθούλης , Κώστας Μουρσελάς

Μουσική σύνθεση: Νίκος Μαμαγκάκης

Ηθοποιοί: Κώστας Μέσαρης , Ελένη Σταυροπούλου , Θεανώ Ιωαννίδου , Λάμπρος Κοτσίρης , Αλέξης Γεωργίου , Μαίρη Γκότση , Ευτυχία Παρθενιάδου

Περίληψη/Σχόλια: Ο πρόσκαιρος δεσμός ενός καθηγητή Αγγλικών με την κόρη μιας οικογένειας πλουσίων, στην οποία κάνει φροντιστήριο. Η συντριβή των ονείρων της νιότης, ο συμβιβασμός, η υποκρισία του μεγαλοαστικού περιβάλλοντος, το αδιέξοδο μιας γενιάς με φόντο το ταραγμένο πολιτικό κλίμα της Αθήνας του 1966, δίνονται μέσα από μια προσωπική και μοντέρνα κινηματογραφική γραφή, που θυμίζει νουβέλα. Μια πολιτική και προσωπική ταινία, που καυτηριάζει τη «νέα τάξη» πραγμάτων, την οποία επιχειρεί να επιβάλει ένα αυταρχικό καθεστώς της οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής ολιγαρχίας. Η τέταρτη και ίσως πιο σημαντική δημιουργία του Έλληνα σκηνοθέτη. Προφητική, «άνοιξε» το φεστιβάλ της γαλλικής πόλης Υερ, στις 21 Απρίλη του 1967… Βραβείο Σκηνοθεσίας Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, 1966, Ειδικό Βραβείο Φεστιβάλ Λοκάρνο, 1967.

Συζητήστε για την κινηματογραφική ταινία στο Retromaniax.gr